TÜRKÜNÜN SÖZLERİ

ANKARA'DAN FERMAN GELDÄ° NEYLEYÄ°M
OTURAYIM DERTLÄ° DERTLÄ° AÄžLAYIM
BEN ÖLÜRSEM YARİ KİM'AMANAT EYLEYİM
BEN GİDİYOM KÖMÜR GÖZLÜM KAL GALAN
BEN GÄ°DÄ°YOM NAZLI YARÄ°M KAL GALAN

YOL ÜSTÜNE KARA ÇADIR KURANLAR
MÄ°SAFÄ°RHANEMDE YUNAK YUYANLAR
SEN ÖLME DE BEN ÖLEYİM DİYENLER
BEN GİDİYOM KÖMÜR GÖZLÜM KAL GALAN
BEN GÄ°DÄ°YOM ELÄ°N KIZI KAL GALAN

YAÄžMUR YAÄžAR IÅžILAÅžIR SAYLAÄžI
ELİ GÖÇMÜŞ BOZULAŞIR DAYLAĞI
TAZE GELİN KOÇ YİĞİDİN YAYLAĞI
BEN GİDİYOM KÖMÜR GÖZLÜM KAL GALAN
BEN GÄ°DÄ°YOM ELÄ°N KIZI KAL GALAN

SAYLAK : Dibi yere gömülü kaygan kayalık
KAL GALAN : Kal artık
DAYLAK : Başı boş kalmış at ya da deve
BOZULAŞMAK : Böğürmek, bağırmak
YUNAK : Yıkanılan yer
KÄ°M'AMANET : Kime emanet